-
1 dağ
гора́ (ж)* * *Iгора́dağ boğazı — го́рная тесни́на, дефиле́
dağ geçidi — го́рный перева́л
••dağ ardında olsun da, yer altında olmasın — посл. лу́чше разлу́ка, чем смерть
dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur — посл. гора́ с горо́й не схо́дятся, а челове́к с челове́ком сойдётся
- dağa çıkmakdağ yürümezse, abdal yürür — погов. е́сли гора́ не идёт к Магоме́ту, то Магоме́т идёт к горе́
- dağlar dayanmaz
- dağ devirmek
- dağları devirmek
- dağ doğura doğura bir fare doğurmuş
- dağlara düşmek
- dağdan gelip bağdakini kovmak
- dağ gibi
- dağdan inme
- dağa kaldırmak
- dağların şenliği
- dağlara taşlara II1) клеймо́; тавро́dağ basmak / vurmak — ста́вить клеймо́
2) прижига́ние3) перен. ра́на, душе́вная боль -
2 dağ
1) гора́dağ adamı — а) го́рец, го́рный жи́тель; б) перен. гру́бый, неотёсанный челове́к, мужи́к, дереве́нщина
dağ arası — геогр. го́рная скла́дка
dağ ardında — за гора́ми
dağ başı — а) верши́на горы́; б) ди́кое (отдалённое) ме́сто
dağ bayır — го́ры и холмы́
dağ bilgisi — орогра́фия
dağ boğazı — го́рная тесни́на; дефиле́
dağ babaları — зоол. вьюро́к
См. также в других словарях:
dağ ardında olsun da yer altında olmasın — yaşasın da uzakta olsun anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
dağ — 1. is., Far. dāġ 1) Kızgın bir demirle vurulan damga, nişan 2) İyileştirmek için vücudun hastalıklı bölümüne kızgın bir araçla yapılan yanık 3) mec. Büyük üzüntü, acı Birleşik Sözler gözdağı 2. is. Yer kabuğunun çıkıntılı, yüksek, eğimli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
